Mijn borderline,
Mijn vriend, nee niet echt.
Door hem voel ik me elke dag slecht.
Niet meer weten wie je bent,
en je afvragen of je jezelf nog kent.
Elke dag weer een nieuwe strijd
hopen dat iemand me uit de negatieve gedachten bevrijd.
De dagen duren lang,
een normaal leven, dat is waar ik naar verlang.
Je telkens weer zonder nadenken storten in een nieuw avontuur,
En meestal maar van korte duur.
Ik kan het soms niet meer aan,
en weinig mensen die dit verstaan
Voor iedereen ben ik die zotte trien,
maar wat er vanbinnen in me speelt,
dit is iets wat ze niet zien...
